Del Facebook de Daniel Cueli Cantó
El calendariu occidental actual sofítase na tradición católica y afita’l fin d’añu’l 31 d’avientu. Sicasí, nos pueblos d’Asturies la xente más vieyo tovía caltién una cosmovisión mui asemeyada a la de los sos antepasaos, con una manera d’atalantar y una forma de vivir que s’inxerten no que güei llamamos cultura tradicional asturiana, una cultura fundamentalmente rural que se caltuvo cuasi intauta a lo llargo’l tiempu… y eso inclúi un calendariu distintu
Sí, magar qu’esa tradición católica vieno imponiéndose dende sieglos, en munchos casos a la fuercia, el vraeru calendariu nel mundu rural asturianu ye’l d’orixe paganu, nel que l’añu acaba’l 31 d’ochobre coincidiendo col Samahin celta, festividá que foi cristianizada como Día de Tolos Santos o Difuntos (en realidá son dos díes estremaos) y tresformada tamién nel Halloween.
El ganáu yá se baxó del monte, acabó la temporada de collecha y tamos pañando los últimos frutos qu’apurren los árboles… porque la tierra vuélvese ermo. Los díes mengüen y les nueches medren… salimos del tiempu de la lluz y entramos nel de la escuridá.
Esto ye, polo menos, lo que tovía “respiro” cuando salgo a caleyar pelos pueblos d’Asturies: qu’esi calendariu antiguu, muncho más vieyu que’l que mos rixe anguaño y qu’en realidá sólo val pa los que viven na ciudá, sigue vivu, sobre too ente la xente más vieyo, qu’al fin y al cabu ye la que tovía caltién el posu de la nuestra tradición, la esencia de lo que somos y de lo que dalgunos queremos siguir siendo.
Asina que… ¡feliz añu nuevu!.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
