El pasáu 26 de Xunu tuvo llugar el sétimu Congresu Nacional de Repunantes, eventu que da puxu y  esparde esta emportante seña d’identidá de los asturianos, dando a los repunantes un espaciu nel qu’espresar llibremente ya ensin represión la so repunancia. Esti añu foi galardonáu col diploma de Repunante d’Honor David Castañón, conocíu críticu gastronómicu autor de “Les Fartures”, que fae pa nos interesantes declaraciones nes que venceya la repunancia cola asturianía, señalando inclusu un posible sesgu de xéneru

– Acabes de recibir el títulu de Repunante d’Honor ¿Emocionáu? 

Peremocionáu. Una vida entera dedicada a la repunancia que veo recompensada con esti reconocimientu. Ensin dubia, el momentu más emotivu foi la Recepción Solemne por parte’l nuesu Presidente d’Honor (y primer Repunante d’Honor) David M. Rivas, ún de los
repunantes que más almiro. Repunome tamién con un escrito bien guapu Moisés Noval, Presidente de l’Asociación del Gochu Astur-Celta, y los detallinos prestosos del Espetu de Plata, el Diploma de Bertu Peña y la Caricatura de Ferant Caricatures. Amás entamamos l’actu n’ún de los mios restonares favoritos, l’Abrelatas.
Da-y les gracies a Xuan Nel Gonzali por echar alantre esti Congresu de Repunantes.

– La repunantura ye tou un arte ¿Qué cualidaes tien de tener un bon repunante?
Perriba de too, ser asturianu (y con esto nun falo namás de nacencia, l’asturianía ye un sentimientu), porque la repunancia ye un fechu diferencial asturianu. Depués, has de ser observador, mirar alredor y la repunancia ya vien a ti y ye imposible aparala (y más cola que
ta cayendo). El to grau de repunancia va depender de munchos factores, ya inclusive nel mio discursu nel Congresu falé de 3 Niveles de Repunancia: Repunantucu, Focicón y Repunante, de menor a mayor nivel.

– Tú, en concreto, yes conocíu por ser de paladar repunante ¿Estiéndese esa condición al restu la to vida o yes un repunante especializáu?
Yo soi repunante dafechu, lo de Les Fartures ye consecuencia d’ello. Amás, más que tar a la mínima como paez tar el restu los mortales, yo intento llevar la mio repunancia pa pidir más productu asturiano nos restoranes asturianos, y pa encumar los chigres de pueblu
escontra tanto restorán “cool” de ciudá.

– El repunante, ¿naz o faese? 
Les dos coses. El repunante naz polo que te cuntaba enantes de la condición d’asturianu. La repunancia ta dientro nos y tamién nótase nel aire. Depués, ún colos años, les compañíes y les esperiencies personales, acaba siendo más repunante o menos, pero dalgo de xuru que yes. Soi fiu d’Ayerana, mamé la repunancia dende bien ceo, y enxamás taré al altor de mio ma. Ye’l mio modelu a siguir, non namás cola repunancia.

– El conceutu de la repunantura ye abegosu de pescanciar fuera d’Asturies. ¿Cómu crees que se percibe esti rasgu tan nuesu? 
Pamidea que la xente de fora tracamundia la repunancia pa col focicón o’l mal encaráu (depués d’esplica-yos que nada tien que ver cola Repugnancia … Ye pa querelos). Y la xente más mozo, col espoxigue de les redes sociales, puede que tamién. D’ehi la importancia d’entamar esti Congresu pa estudiar, documentar y esparder la repunancia. El llabor del bon repunante nun ye namás repunar tolo que pueda, amás ha de reconocer a otros repunantes como de so, y facer de la repunancia el verdaderu fechu diferencial d’Asturies. Ye l’unicu camín.

– Repunantura y redes sociales ¿un bon binomiu?
Sí, Twitter sobremanera ye’l paraísu los repunantes. Pero les redes sociales namás son un entrenamientu pa un verdaderu repunante. Nun val repunar nes redes sociales pa desfogar, si depués nun lleves la repunancia a la to vida real. Dafechu, el pasu de repunar escucáu
nuna redes a facelo a la cara ye un pilancu perimportancia nel camín de la repunancia. Los grupos de móvil de pas del colexu tamién son un bon sitiu onde repunar, y les noticies Pero nada como una bona cena del Nuechebona col to cuñáu p’asoleyar al bon repunante que
lleves dientru.

7- Les muyeres tenemos fama de ser especialmente repunantes ¿Espeyase eso nos conceyos de repunantes?
La repunancia ye femenina. Dafechu una de les repunantes fundadores d’esti Congresu ye Pili Ramos, de Sidrería Los Pomares, onde amás vais comer perbien, y Diana Xedré va danos el relevu xeneracional porque vien tolos años dende Bilbao al Congresu. Esti añu
animáronse más muyeres, y cuantes más meyor, pero a vegaes barrunto que nun vienen más porque son abondo repunantes pa venir al Congresu Repunantes.

– Toi cierta que nel desendolcu d’esta habilidá tuya alcontraste con situaciones interesantes. Cuéntanos dalguna aneudota prestosa.
Cuando nos restoranes atopo primero vinu de Murcia enantes que vinu asturianu (y ye la mayor parte les vegaes); cuando nun echen sidra nos chigres; o cuando nun compartimos vasu, o cuando nun ponen el tapón encima la botellina; o cuando llamen “caldo” a la sidra, cuando llamen cerveza a Estrella de Galicia, Mahou o Cruzcampo; cuando lleo “habas con orejitas” nos cartelos, cuando lleo “Grado” o “Frejulfe”, cuando na TPA pronuncien meyor Schwarzenegger que Xixón o Requexón, cuando la xente “va de sidras al Requejo” ….

¡¡Puxa la Repunancia!!

This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.