La principal salida llaboral que se propón a la mocedá asturiana, la hostelería, destaca pola so elevada precariedá llaboral: temporalidá, normalización de la illegalidá y un conveniu coleutivu que yá yera deficiente cuando s’aprebó va diez años

L’actual conveniu que rixe les relaciones llaborales nel sector hosteleru destaca pola so inutilidá: vencíu nel 2011, el Tribunal Supremu dictaminó nel 2016 que siguiría a valir mientres nun se redactare otru.
Tampoco tien mayor importancia, ye sobradamente conocío que’l sector hosteleru, esi nel que’l gobiernu de Asturies basa’l so apueste de futuru, incumple sistemáticamente toa normativa llaboral, siendo cuasi la norma les hores extras impagaes, los contratos perbaxo’l nivel real d’esixencia y pebaxo l’horariu real, el trabayu en prieto, la obligación de realizar llabores ayenos a les funciones contrataes y munches otres illegalidaes.
Pesia la histórica falta de xunidá de los trabayadores d’esti sector, que permitió que se llegare a estos estremos, y arriendes de la reapertura de los establecimientos, les denuncies entamaron a xeneralizase, en bona midía gracies al llabor de sindicatos que, como la CNT o la CSI, sofitaron a los trabayadores y asesoráronlos no que cinca a los sos drechos. Entá asina, la gran mayoría de los hosteleros siguen col tradicional sistema d’abusos y menacies.
Pero poniéndonos nel meyor de los supuestos, ello ye, el de que se cumpla’l conveniu coleutivu, ésti data de va diez años, ensin que se revisaren los importes salariales. Los cálculos realizaos con estes cifres oficiales refundien una resultáu esclarador: los trabayadores fueron perdiendo cuasi un ún per cientu añal de la so capacidá alquisitiva, el 9’2% n’una década.
Por too ello, anúnciense movilizaciones nel sector, contra la precariedá, la inestabilidá llaboral, la temporalidá, l’incumplimientu del conveniu y la necesidá de la so actualización. 

Llucía F. Marqués