Llucía F. Marqués
Asturies ye lo más.
La que tien más tasa de probitú infantil y de paru xuvenil. La que tien mayor fienda salarial pente homes y muyeres. La que tien más contaminación del estáu. La más probe del norte peninsular. La nuesa población ye la que más edá media tien. Tenemos de los mayores porcentaxes de paru de llarga duración y la mayor tasa d’emigración pente la mocedá, porque somos los que más paru xuvenil tenemos -ensin cuntar les colonies africanes d’España-. Asturies ye’l territoriu con más pueblos abandonaos del estáu ya’l cuartu cola clas política con más nivel de corrupción reconocía. Tamién tenemos la tasa de mortalidá bruta más alta.
Eso si, n’otres coses somos los menos: los profesores asturianos son los que menos cobren del estáu. Asturies ye l’únicu territoriu l’Estáu que nun recuperó los niveles d’actividá económica dende la crisis del 2008. Somos los que menor tasa de población activa tien y al tiempu, de los que menor proporción de población activa tien trabayando.
Los datos recientes del INE vienen d’espublizar que, esti añu tamién, somos los que menos fios por muyer tenemos. El porqué alcuéntrase rapidamente nos párrafos anteriores.
L’indiz de fecundidá de les asturianes ye de menos d’un fiu por muyer, 0,97, tasa que namás ye más baxa’n Canaries, con 0,87 y mui lloñe del “fíu y picu” de media estatal (1,16), lo que sumao a un par de datos qu’apuntábemos anantes -la mayor tasa de mortandá y d’emigración- debuxen un escenariu que demuestra a les clares la inutilidá de la Conseyería de Retu Demográficu y Territorial del Principado d’Asturies.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
