El documentu más antiguu que se caltien de la Edá Media de la península Ibérica pertenez al Reinu de Asturies y ta escritu’n llatín asturianizáu. Los espertos consideren imprescindible dotar d’una especial proteición a esti pergamín, deterioráu pol pasu del tiempu y que yá careció daños pola escesiva lluz que recibió cuando foi espuestu en «Oríxenes» en 1993

El testamentu de Fakilo guárdase na biblioteca de la Catedral de San Salvador d’Uviéu, curiáu pol so archiveru, D. Agustin Hevia. Datáu nel añu 803, ta escritu llingua asturiana con llatinismos propios de la dómina. Ye’l primer orixinal que se caltien de la Monarquía asturiana y l’únicu perteneciente al reináu d’Alfonso II d’Asturies y nel recuéyese la donación d’una gran estensión de propiedaes por parte d’una rica terrateniente pa la creación del monesteriu de Santa María de Llibardón, nel actual conceyu de Colunga. El testu específica que s’apurren villes, montes, viñes y pumares, pa la ellaboración de vinos y sidre.

Realizada una comparanza de feches colos testos primitivos de la Corona d’Aragón y del Reinu de Pamplona confirmóse como’l más antiguu de les organizaciones polítiques que conformaben l’actual territoriu estatal.

Ta escritu con tinta consiguida a base d’ósidu de fierro o povisa sobro un pergamín, probablemente de piel de corderu, que tien unes dimensiones de 45,5 por 27 centímetros.

Los espertos califiquen l’idioma nel que ta escritu como “un llatín alloñáu de los cánones clásicos” nel que pueden identificase fácilmente vocablos y formes gramaticales propios de la llingua asturiana. Tamién la lletra na que ta escrita ye peculiar, correspondiéndose col estilu emplegáu n’Asturies na segunda metá del sieglu VIII y primer del IX, una forma alfabética hestórica qu’entemez formes reondes ente les predominantemente cursives.

Redaición InfoAsturies

This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.