Pesi a que los suicidios son ya un problema endémicu n’Asturies, dica l’añu 2.010 la tasa de suicidiu xuvenil nel país yera de les más baxes d’Europa. Bastaron ocho años pa ponenos en tiesta nel ranking estatal,  superando la media europea y cuadriplicando la española

Acordies l’Índiz Sintéticu de Desendolcu Xuvenil Comparáu (2009-2017), fechu por ProyectoScopio, 8’23 de cada 10.000 mozos asturianos d’ente 15 y 29 años, quítense voluntariamente la vida. El datu ye más esmoleceor si valoramos que va 8 años l’indiz yera de 2’3, un de los más baxos d’Europa. A estos hai que sumar los que s’escuenden n’otres muertes violentes, comu acidentes, y la muerte autoinflixida adulces que ye l’altu consumu de drogues pente la mocedá.

Les xides nun hai que dir a buscales lloñe. L’ausencia de perspeutives de futuru, el desplome del nivel de vida, les ruines espeutatives, un sistema educativu y sanitariu de nula eficiencia que nun son quien a deteutar y atayar les situaciones de riesgu y l’allonxamientu de los propios raigaños creen un caldu de cultivu inmeyorable pa la llaceria.

Comu detalle nel que camentar: estudios sociolóxicos amuesen que’l riesgu de suicidiu y de consumu de drogues ye mayor pente persones desplazaes, por mor a la dificultá d’encaxar nuna sociedá que nun ye la de so y la imposibilidá d’aplicar los valores deprendios na so neñez y nel so ámbetu familiar a un entornu que resulta hostil. La perda de raigaños implica una vulnerabilidá peligroso. Sicasí, comu datu curiosu, n’Asturies la prevalencia, tantu de suicidios comu de drogadiciones, ye de rapazos y rapaces d’orixe asturianu, reciella que se siente foriato y desconcertao nel so propiu llar y que xorrecen sabiendo que tendrán d’abandonar tolo que son.

Llucía F Marqués