Miguel Ánxelu Agudo Rodicio, trabayaor de la Sanidá Pública Asturiana participare activamente na campaña “Sanidá Pública, +Recursos, +Calidá” cola qu’Andecha Astur llamaba l’atención ante la falta de medios de la sanidá pública asturiana, meses anantes del españíu de la crisis sanitaria, qu’obliga a los hospitales asturianos a facer triaxes pa decidir quien entra o non nes escases UCI’s coles que se cuenta

“Los muertos hai díes que son tantos que nin siquier se tienen refrixeradores pa toos nos mortuorios” declara, nuna frase que resume la tensión ya impotencia, l’esgotamientu que se vive nel HUCA. El panorama que debuxa ye murniu, l’Hospital Universitariu d’Asturies ye güei un descomanáu cientru d’urxencies nel que se llucha a brazu partíu por salvar vides. Ya nun hai xinasiu, nin vestuariu, nin sala de reanimación quirúrxica, son toes UCIs improvisaes, nun hai prauticamente cames llibres pa ingresos de pacientes críticos que nun tean afeutaos pol covid-19, l’atención a otres urxencies, enfermedaes o acidentes ta baxo mínimos, nun hai personal abondo, nun hai sitiu, nun hai medios.

Pa Miguel Ánxelu esto nun ye casual. Si nun hai enfermeres abondes en toa Asturies p’atender la demanda asistencial ye porque colaron a trabayar a otros llugares, onde nun lleven “décades ufiertándo-yos sólo trabayu precario, concatenando contratu tres contratu, cola so correspondiente perda de drechos llaborales, comu vacancies, turnu estable o esfrute de díes xeneraos col escesu d’hores trabayaes. Les y los enfermeros fuxen d’esti país de nueso, que sólo-yos ufre precariedá“. El resultáu ye que nun hai enfermeres abondes con formación en curiaos críticos, pero igualmente destínase xente ensin formar a les UCIs. Tamién, denuncia, ta obligándose a  les que trabayen n’otres fasteres sanitaries d’Asturies a presentase a trabayar nel HUCA, ensin que se-yos pague desplazamientu nin dietes, perpetuando la situación de precariedá que, precisamente, fexo colar ayuri a tantes profesionales.
Lo mesmo pasa con celadores y ausiliares, munchos d’ellos llamaos pol paru y ensin dalu tipu de formación sanitario. “Tenemos visto dalgún celador que llega y nun sabe nin desfrenar una cama, nun falemos yá de movilizar un paciente o la famosa pronación. Evidentemente, nun ye culpa d’esos trabayaores”.

La xera nes plantes de COVID ta teniendo graves repercusiones non solo na calidá asistencial, sinón na so propia salú física y na estabilidá emocional. Nun turnu de nuechi un enfermeru pue tar atendiendo a ventidós enfermos “asina ye imposible una bona praxis enfermera, imposible. Porque sí, munches vegaes pónense dellos pacientes permal al tiempu, y cuando dicimos permal falamos… de que s’afueguen”.

Otra cuestión sangrante ye la refuga de mélicos d’especialidaes ayenes a neumoloxía ya interna a participar n’atención a les nueve plantes del HUCA ocupaes por enfermos de Covid-19 -cola esceición d’un grupu voluntariu-. Pa Miguel Ánxelu nun ye comprensible que la xerencia del HUCA yos permita tar nes sos consultes, práuticamente vacies – tán toles intervenciones quirúrxiques sospendíes, esceutu les d’urxencia vital- mientres los sos compañeros nun dan a bastu.

Tampocu-y paez de recibu que’l “Gobiernín” nun ponga tolos medios de la sanidá privao a dimposición de la sociedá, comu manda la costitución de los españoles “El negociu ye’l negociu, yá se sabe; y eso el capitalismu respétalo. La vida to güelu o güela yá ye otra cosa”. Pero nun fala namás de “güelos”. La edá media de los enfermos ingresaos nes UCIs ronda los 70 años, en parte porque los que sobrepasen esa edá o tengan patoloxíes previes nun son candidatos a UCI, ello ye, nun tienen prioridá.

Esa ye la situación, y esos son los responsables.

Calca nel enllaz pa lleer la declaración completa.

Vidiu de la campaña pola Sanidá Pública Asturiana. 

This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.