L’artículu, estráu de mentires y verdaes a medies, que foi espublizáu apocayá pol periódicu “El Mundu” debuxa en tonu claramente despreciatible un conceyu mafiosu ya ignorante

Bimenes lleva décades siendo’l blancu preferíu de los españoles bien españoles, dientro d’Asturies. Más concretamente, desque nel 1997 declararen la oficialidá y nun dieren marcha tras. Nun hai como ser congruente y defender los propios drechos pa qu’aquellos que tarrecen cualisquier llibertá se te tiren al pescuezu.
Que-y entruguen sinón a Aitor García, que yá careció nes sos carnes esti tipu d’ataque más d’una vegada -remembremos el discutiniu de la banderina estanquera-. Nesta ocasión carguen tintes contra los yerbatos aprofitando -o precisamente tratando de calecer- el mal llamáu conflictu llingüísticu, nel que los asturianos, yerbatos incluyíos, traten de consiguir pa sí un drechu fundamental, el d’utilizar la so llingua.
Aitor yá diera avisu de que los periodistes d’esti mediu andaben per Bimenes a la caza de declaraciones “Intentando entrevistar xente pa siguir metiendo guerra cola tema del Asturianu y de la oficialidá. Recorda-y que la cabera vegada que tuvieron equí, inventaronse hasta’l nome del ríu de Bimenes. De xacíu, convidélos bien atentamente a abandonar el conceyu”.
Entá asina, atoparon persones a les qu’entrugar y a les qu’enrevesar lo más posible los testimonios. Sicasí, nun consiguieron a naide que falara en contra la oficialidá, asina que se tuvieron que dir buscar al diputáu del PP na Xunta Xeneral del Principáu, alegando que “conoz bien la zona porque foi alcalde de Villaviciosa, a 30 km” y dedica dos llargues columnes a una estensa coleición de falacies, contraries a tolo aceutao pola comunidá llingüista internacional, arramaes por un catedráticu de la Real Academia Española, que tuvo l’honor de nacer en Bimenes, nel añu 48.
Aitor acusó al periódicu de mentir, enfrentar a la xente y buscar discutiniu onde nun la hai pa beneficiu de los sos intereses y los de los sos protexíos. “Nun cunten nin media verdá”.