Un añu más el cimenteriu de Deva acoyerá l’aconceyamientu n’honor d’Andrés Solar Santurio, reconocíu escritor, políticu y activista cultural que foi quien a dexamos na so curtia vida dalgunos de los meyores y más fondos versos de la lliteratura asturiana
Va 38 años de la muerte d’Andrés Solar Santurio. Ca añu Andecha Astur entama un homenaxe a la so figura, nel que la xente que lu conociera y compartía con elli enfotos y pruyimientos lu remembren, poniendo l’acentu na persona y nel fuerte compromisu nacionaliegu d’Andrés, faceta que s’espeya en munchos de los sos poemes pero que ye interesadamente escaecida anguañu por munchos de los que presumen de conocer la so obra.
Esti sábadu 31 d’avientu, a la una del mediudíi nel Cimenteriu de Deva, Andecha Astur –heriedera del Ensame Nacionalista Astur, organización de la que’l poeta foi cofundaor- homenaxearán, como ca añu, la so figura, resaltando’l so compromisu pa col país, lleendo dalgunos de los sos poemes más conocíos y con una ufierta floral frente a la placa que la organización llantó hai años a la entrada del campusantu na so memoria.
Traxicamente fináu con namás 29 años, na so curtia vida Andrés Solar amosó una capacidá creativa, una claridá mental y una capacidá de compromisu pa cola causa asturiana estraordinaries. Amás de poeta, Andrés fore miembru fundaor del Ensame Nacionalista Astur, presentándose por esi partíu como candidatu a la Xunta Xeneral, foi profesor de llingua asturiana na UP de Xixón, espublizó articulos en prensa, ganó premios lliterarios, foi miembru de l’Academia de la Llingua, collaboró col grupu Xaréu Títeres de teatru, foi ayalgueru de l’Asociación d’escritores Asturianos y miembru de Conceyu Bable y de Xunta pola Defensa de la Llingua Asturiana, siendo en tou momentu un referente pola so implicación, capacidá de trabayu y cualidaes presonales.
D’elli nun cansamos en repetir el so poema más esclarecedor, que sedrá tamién lleíu mañana nel actu na so memoria:
Vamos dexar de vivir
de gaita sidra y tambor,
de la Santina na cueva
y de castros baxo’l sol.
————————
Óyense voces falando
de pueblos y llibertá,
de roses llorando espines,
de palombes y un riscar.
———————–
Xunto la fábrica encesa,
la mina prieta, la mar
y la secha ensin llabrar:
asperámoste pruyendo
por vivir pallabres vieyes
comu pueblu, home y llar.
————————-
Prúyemos un pueblu llibre:
que ñome cola xo voz
los sos collacios y el pan.
Prúyemos un pueblu llibre
y una Asturies dixebrá
Alberto Rodríguez
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
