El Día de la Reciella cellebróse con record d’asistencia y perbón ambiente, acompangáu d’una xornada soleyera qu’afaló a esfrutar del prau
De magar les once la mañana, cuandu los más tempraneros garraben ya’l so dorsal pa la carrera Entaina, y fasta pasaes les ochu la tardi, colos más folixeros colando pa casa de mala gana, el Tendayu del Muséu del Pueblu d’Asturies y los praos d’al par enllenáronse de families y voces dando futuru al asturianu.
Ca añu son más les families que s’averen al entamu la seronda pa esfrutar d’esti espaciu seguru p’asturfalantes, onde la llingua que los neños sienten seya la mesma que falen en so casa, onde los mayores y les coses prestoses que los arrodien falen asturianu y naide yos vaiga dicir que nun los pescancien nin que falen mal. Pero tamién son ca vegada más les families entá non asturfalantes que s’averen a Reciella pa que los sos fios tengan la oportunidá de conocer l’asturianu, de dir deprendiéndolu y d’esfrutalu, coscientes de que pa ellos sedrá una mayor riqueza y una erbía emportante de comunicación y conocimientu del país nel que viven.
El llabor de la organización Reciella visibilízase nesti Día, pero de fechu desendólcase a lo llargo tol añu, con actividaes bien variaes camentaes pa que los rapacinos y rapacines sepan que l’asturianu val pa too y s’avecen a utilizalu en cualisquier situación.
Nun país nel que la población infantil ye ca vegada más escaso, ca neñu y ca neña son un preciadísimu mediu de caltenimientu y tresmisión, ca familia, indispensable nel so llabor de criar n’asturianu. Echando una güeyada esti sábadu al Pueblu d’Asturies alendábase esperanza: l’asturianu -y poro, Asturies- tien un futuru.
Susana Sela
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
